ရင္မွာရွိတဲ့...သစ္သီး

ကဲ...လမ္းတစ္ဝက္ေတာ့ ေရာက္ေနျပီ
ေျပာဖို့စကားေတြက်န္ခဲ့တယ္
ေျပာစရာစကားေတြ ရွိေနေသးတယ္

ျဖစ္သင့္တဲ့ဘဝမွာ ..
မရွိသင့္တဲ့ အေတြးေတြနဲ့ ေလညင္းခံတယ္
ရုိးသားျခင္းေတြကို ဆားေရစိမ္
လူႀကားသူႀကားထဲ ပြဲထုတ္ႀက
ဒီစကားလံုး ဒီေျမမွာေပ်ာက္ဆံုးေနတာ ႀကာျပီ
ႀကယ္ေတြေတာင္ တိမ္ညိုေတြႀကား
အိပ္ငုိက္ေနတာႀကာျပီ

မဴိးပါြးမွုေတြ ထူ၊သိပ္သည္း
အသက္ရူေခ်ာင္ဖို့ သူတစ္ပါး
သူတစ္ပါး အသက္ရူသံေတြ
လ်စ္လ်ဴရူ့ေနႀကျပီ...

ငါအခုခ်ိန္ထိ ရုိးသားျခင္းကို
စာလံုးေပါင္းသတ္ပံု မွန္ေအာင္ေပါင္းလိုမရေသးဘူး

ေသာကေတြက......ေတာင္တန္းေတြလို
မ်က္ရည္ေတြက......သမုဒြရာေတြလို
ဒုကြေတြက.........မိုးေကာင္းကင္လို
ေလမွာ..မေမ်ာလြင့္ခ်င္ပါနဲ့..

ကဲ..ကဲ ဒီတိမ္ညိုမဲေတြ ရြာခ်လိုက္
ရင္ဘတ္ေတြကို ေဆးေႀကာ
အေတြးေတြကို အေကာင္းျမင္လြင္ျပင္ဆီပို့

ဒုကြဆိုတဲ့ သစ္သီးတစ္လံုး
ရင္ဘတ္ေတြမွာ ကုိယ္စီရွိတယ္
သုခဆိုတဲ့ တခါးလည္းပြင့္လ်တ္ပါ

မင္းသွ်င္