တစ္ခ်ိန္က....တံငါရြာေလး..
ေအာ္ဘြန္ေဟာ...၊ေအာ္ဘြန္ပါတို...ေခတ္ေကာင္းခဲ့တဲ့ျမိဳ့
ဓေလ့.၊ဘာသာ..၊အယူဆ..သူစိမ္းဆန္တဲ့..ျမိဳ့
(အဲဒီျမိဳ့..ကို)
ဘဝဆိုတဲ့ ဖိနပ္စီးျပီ..ေလာကခရီး..ရြက္လႊင့္..ခဲ့..။
အနာဂါတ္....................
အနာဂါတ္က....စိတ္ကူးဆန္တဲ့......အိပ္မက္
အနာဂါတ္ဆိုတာ..ပစၥဳပၥန္ရဲ့..လက္ထဲက...အမိန့္တစ္ခုပဲ..။
သမုဒၵရာဝမ္းတစ္ထြာ.........တဲ့
ဝမ္း..၃...၊၄..ထြာကို....ထမ္းပိုး
ဒီလိုနဲ့.............
ဒီလိုနဲ့..............
ေႏြျဖစ္လိုက္....မိုးျဖစ္လိုက္.......
မိုးျဖစ္လိုက္.....ေႏြျဖစ္လိုက္နဲ့.....။
အဲ့ဒီ့ျမိဳ့မွာ
အျဖဴ...၊အမည္း.အေရျပားေတြ...သိပ္မ်ားလြန္းတယ္...။
အဲဒီ့ျမိဳ့မွာေလ..အလြမ္းေတြ ေနသားမက်လိုက္ပံုက....
အေမရဲ့........ေစ်းဆြဲျခင္းေတာင္းေလးကို..........................လြမ္းတယ္
ေဆာင္းမနက္ခင္းက ရွက္ျပံဳးေလးနဲ့.ေက်ာင္္းစိမ္းေလးကို.....လြမ္းတယ္
ႀကယ္ေရာင္..လေရာင္ေတြနဲ့..လင္းတဲ့..ညခ်မ္းေတြကို ......လြမ္းတယ္
..............................................................................လြမ္းတယ္
...............................................................................လြမ္းတယ္
...........................................................................................
လြမ္းတယ္............
လြမ္းတယ္.............
အလြမ္းေတြကို...ရင္ဘတ္တစ္ဆံုး ..လႊင့္တင္လိုက္တိုင္း
ႏွလံုးသားက..သက္ျပင္းေတြနဲ့ တြန့္ေႀကလို့...
အိမ္ျပန္လမ္းကို....ေမ်ာ္ရီလိုက္တိုင္းလည္း........
ဒီေတာဟာ...နက္သထက္နက္လာတယ္...
ဒီေတာင္ဟာ..ျမင့္သထက္ျမင့္လာတယ္.....
အလြမ္းေတြ ကႏြယ္ေတြလိုရစ္..........
ႏြံမွာနစ္သလို.....
တစ္ရစ္ရစ္နဲ့.....
ရုန္းေလ.....နစ္ေလ....
နစ္ေလ....ရုန္းေလ...
ရုန္း.....
...........ေလ...........
.......နစ္..........ေလ........
အေတြးေတြနဲ့တင္
ဖတ္ဖတ္ကို ..ေမာ......................
မင္းသွ်င္
