ရင္ခုန္သံလိွုင္း...တသားတည္းစီးတဲ့ကဗ်ာ.....
ရင္ဘတ္ေတြအဆိပ္တက္ေနပါေစ.....ကဗ်ာေတြအဆိပ္မတက္ဖို့....
ဝမ္းစာေခါင္းပါးေနပါေစ.....ကဗ်ာဝမ္းစာျပည့္ဖို့...
ဝိညာဥ္အေတာင္ေပါက္ပ်ံသန္းသြားပါေစ......ကဗ်ာအသက္ရွင္က်န္ရစ္ဖို့...
................................................................ ...... ...................................
................................................................ ...... ......................................
(ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္က..ေျပာတယ္)
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ..ဒဏ္ခံႀကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းပါတဲ့....။
ခႏုိးခနဲ့.. ပဲ့တင္သံေတြ ....ရိသဲ့သဲ့ျပဳစား....
ကိုယ့္သတ္ပံု..ကိုယ္မွန္ေအာင္ေပါင္းႀက
ငါလည္း..ငါစုတ္ခ်က္ငါ....
ခလုတ္ကန္သင္းမ်ား...၊လူႀကိဳက္နည္းလြန္းတယ္...။
ဒီေျမဟာ(ကဗ်ာဆရာေတြအတြက္) ေရႊသီး..၊ေငြသီး.. မသီးႏုိင္ေသး....
ေကာင္းကင္အေရာင္ မေျပာင္းသေရြ့ေတာ့...
အိမ္ႀကိဳအိမ္ႀကားက..အသက္ရူသံမ်ား.....
ႀကယ္ျမင္လျမင္ အိပ္စက္ျခင္းေတြ...
မိုးစက္ပြင့္ေတြႀကား...ကဗ်ာပြင့္ေတြသီ....
ေဆာင္းႏွင္းေတြႀကား..ကဗ်ာစိတ္နဲ့..အေႏြးဓါတ္ကိုျခံဳ...
ဒီဝတ္ရုံနဲ့..ဝံ့ဝ့ံထည္ထည္..ေလာကဒဏ္ကို ..အံတု...
ဒီအတြက္ေတာ့..ကဗ်ာဆရာ...
.........."ခမ္းခမ္းနားနား"..........။
မင္းသွ်င္
No comments:
Post a Comment
ရင္ဖြင့္ဥယ်ာဥ္